PPK to Pracownicze Plany Kapitałowe, które są stopniowo wdrażane we wszystkich firmach od października 2019 roku. Terminy utworzenia PPK dla poszczególnych podmiotów określone są w ustawie.
W roku 2021 do programu dołączą ostatni beneficjenci. Są to podmioty zatrudniające mniej niż 20 osób. Do dnia 23.04 firmy te muszą wybrać instytucję finansową, która będzie prowadziła dla nich owe plany, i podpisać z nią umowę o zarzadzanie PPK. Jeżeli tak się nie stanie, PFR (tak, ten sam podmiot, który udzielał subwencji w ramach tarczy finansowej, warto o tym pamiętać) wezwie pisemnie takiego delikwenta do zawarcia umowy ze wskazaną instytucją lub do przedłożenia umowy, zawartej z instytucja inną, niż wskazana w piśmie.
Umowa o zarządzanie PPK zawierana jest pomiędzy dwoma podmiotami – pracodawcą i instytucją finansową. Nie wcześniej, niż 10 dni roboczych od jej podpisania, pracodawca powinien zawrzeć z tą samą instytucją kolejną umowę – tym razem o prowadzenie Pracowniczych Planów Kapitałowych. Tą umowę pracodawca zawiera już nie w swoim imieniu, lecz w imieniu wszystkich osób, które są w jego firmie zatrudnione przez okres minimum 3 miesięcy. Ostateczny termin na zawarcie tej umowy dla firm zatrudniających mniej niż 20 osób mija 10.05.2021 roku.
Co istotne, PPK jest obowiązkowe dla pracodawcy, ale dobrowolne dla pracownika. Oznacza to, iż firma musi wybrać instytucję finansową i podpisać z nią umowę o zarządzanie PPK i poinformować zatrudnionych o tym fakcie, deklarując kwotę, jaką pracodawca będzie odprowadzał ze swojej strony. Kwota minimalna, po stronie pracodawcy, to 1,5% wynagrodzenia brutto, a wplata dodatkowa to maksymalnie 2,5%. Czyli pracodawca nie może odprowadzić na PPK więcej, niż 4% wynagrodzenia brutto danego pracownika. W przypadku osób zatrudnionych natomiast, wpłata minimalna to 2%, a dobrowolna – kolejne 2%, co łącznie daje, podobnie jak w przypadku pracodawcy, 4% wynagrodzenia brutto.
Jeżeli natomiast wynagrodzenie danej osoby nie przekracza 120% wynagrodzenia minimalnego, wówczas wpłata podstawowa tej osoby może zostać obniżona nawet do 0,5% wynagrodzenia brutto. O chęci skorzystania ze składki obniżonej należy poinformować pisemnie pracodawcę.
Ten sam wymóg istnieje w przypadku chęci rezygnacji z PPK, a taką możliwość ma każdy pracownik. Co istotne, rezygnacja jest czasowa, i obejmuje okres 4 lat. A zatem, po upływie tego okresu, pracodawca ma obowiązek poinformowania o tym fakcie pracownika i ponownego zaproponowania mu przystąpienia do PPK, a pracownik może wnieść kolejną rezygnację, lub też przystąpić do programu, o ile w tzw. międzyczasie zmienił zdanie. Poza tym zarówno rezygnacja z programu, jak i wola przystąpienia do niego, mogą być złożone w dowolnym momencie.
Programem PPK automatycznie objęci są tylko pracownicy pomiędzy 18 a 55 rokiem życia. Osoby starsze mogą do niego przystąpić, ale tylko i wyłącznie na swój wniosek. A zatem pracowników po 55 roku życia pracodawca nie ma obowiązku uwzględnić przy podpisywaniu umowy o prowadzenie PPK i wdrażaniu planów w firmie. Powinien ich jednak poinformować o istnieniu takiej możliwości i dopilnować, by zadeklarowali chęć przystąpienia do PPK bądź oświadczyli, iż takiej chęci nie wyrażają.
Swego rodzaju zachętą dla pracowników jest fakt, iż na konto PPK każdej osoby Państwo przelewa kwotę powitalną, czy 250 zł. Następnie, co roku, o ile zostaną spełnione dodatkowe warunki (chodzi o regularne przekazywanie składek w odpowiedniej wysokości), Skarb Państwa będzie zasilał konta pracowników kwotą w wysokości 240 zł.
Na koniec jeszcze jedna uwaga – z obowiązku wdrożenia PPK są zwolnione jedynie mikroprzedsiębiorstwa, w przypadku których wszyscy pracownicy, automatycznie objęci programem, złożą pisemną rezygnację. Chodzi tu o osoby, które nie ukończyły 55 roku życia. Wtedy pracodawca nie musi wdrażać w swojej firmie programu ani podpisywać umowy. Jednak warto pamiętać, iż pracownik w każdej chwili może zmienić zdanie, a poza tym rezygnacja jest czasowa i wygasa po 4 latach. A jeżeli chociaż jedna osoba będzie chciała przystąpić do PPK, pracodawca musi wdrożyć i prowadzić ten program w swoim przedsiębiorstwie. Obowiązek ten istnieje także w sytuacji, gdy mikroprzedsiębiorca utraci swój statut, przekraczając chociażby kwotę obrotów lub zwiększając poziom zatrudnienia.