Istnieją dwa rodzaje kwarantanny – obowiązkowa lub dobrowolna. W pierwszym przypadku jest ona wynikiem decyzji inspektora sanitarnego, podejmowaną z uwagi na wprowadzone obostrzenia lub ewentualny kontakt z osobą zakażoną koronowirusem. Dobrowolna kwarantanna jest zaś kwestią indywidualnych uzgodnień między pracownikiem a pracodawcą.
Kwarantanna obowiązkowa
Osoba objęta obowiązkową kwarantanną jest zobowiązana do pozostania w domu (lub innym wskazanym miejscu) przez okres 10 dni, a w przypadku niedotrzymania tego obowiązku, grozi jej dosyć wysoka kara finansowa. Termin kwarantanny jeszcze niedawno wynosił dwa tygodnie, jednak na początku września został skrócony o 4 dni. Kolejną zmianą jest fakt, iż osobom na kwarantannie nie wykonuje się już testów na obecność koronowirusa.
Co istotne, pracownik ma obowiązek poinformowania pracodawcy o kwarantannie. Ten z kolei powinien zdecydować, czy w jej czasie możliwe jest wykonywanie obowiązków służbowych mając na uwadze charakter pełnionych przez pracownika obowiązków. Przykładowo kurier nie może pracować na kwarantannie, magazynier też, ale praca biurowa czy sprzedaż online są jak najbardziej możliwe. Jeżeli strony uzgodnią szczegóły i praca na odległość jest możliwa, to po stronie pracodawcy leży umożliwienie pracownikowi pracy zdalnej, czyli zapewnienie odpowiedniego sprzętu. Pracownik za czas kwarantanny otrzymuje wynagrodzenie w standardowej wysokości i na dotychczasowych zasadach.
Jeżeli jednak dana osoba, z uwagi na specyfikę zawodu, nie jest w stanie wykonywać swoich obowiązków na odległość, wówczas ma ona prawo do wynagrodzenia czy też świadczenia chorobowego za okres przebywania na kwarantannie. Jest ono wyliczane w ten sam sposób, jak w przypadku zwolnień lekarskich. Kwarantannę obowiązkową z punktu widzenia prawa pracy należy traktować po prostu jak czas przebywania na zwolnieniu lekarskim. A podstawą do przyznania wynagrodzenia czy też zasiłku jest oświadczenie pracownika i decyzja inspektora sanitarnego. Jeżeli zasiłek ma być wypłacany przez ZUS, oświadczenie pracownika należy przekazać urzędowi maksymalnie w ciągu 7 dni, jako załącznik do druku Z-3 lub Z-3a.
Kwarantanna dobrowolna
Kolejnym rodzajem kwarantanny jest ta dobrowolna, związana np. z powrotem pracownika z urlopu z rejonu o podwyższonym ryzyku zakażenia lub pobytem na weselu, komunii itd. Czasem obie strony stosunku pracy, a więc zarówno pracownik jak i pracodawca, decydują o odbyciu kwarantanny celem zminimalizowania ryzyka zakażenia innych członków zespołu. A więc nie ma tu decyzji inspektora, nie ma obowiązku, jest jedynie dobra wola. W takiej sytuacji pracownikowi nie należy się świadczenie chorobowe. Sposób wynagrodzenia za czas przebywania w dobrowolnej kwarantannie warto zatem uzgodnić w momencie podejmowania decyzji o jej odbyciu. Bywa, iż pracodawcy w takich sytuacjach proponują wypisanie wniosku urlopowego, jednak pracownik nie musi się na to zgodzić. Co prawda tarcze antykryzysowe dają pracodawcom możliwość jednostronnej decyzji o terminie wykorzystania urlopu przez pracowników, jednak dotyczy to jedynie urlopów zaległych, czyli za rok 2019. W przypadku urlopu należnego za rok bieżący, termin ich wykorzystania powinien być każdorazowo uzgadniany razem z pracownikiem.