Prawdą jest, że tworzywowe elementy, z których wykonuje się okna i drzwi są podatne na odkształcenia. Nie jest to jednak problemem, ponieważ wewnątrz nich umieszcza się odpowiednie wzmocnienia.
Wśród rozwiązań opracowanych przez systemodawców profili z PCW spotkamy kilka propozycji. Wykorzystywane są przy tym różne materiały, Jednak efekt jest niezmienny: elementy zyskują oczekiwaną sztywność. Tak dobrą, że można z nich produkować bardzo duże przeszklenia, w tym przesuwne drzwi tarasowe.
Kształtowniki stalowe
Jako pierwsze pojawiły się na rynku wzmocnienia stalowe. Do ich przygotowania stosuje się blachę stalową o grubości od 1 do 3 cm. Na materiał nakładana jest powłoka chroniąca przed wpływem wilgoci, bowiem w komorze zawierającej wzmocnienia pojawia się para wodna, działająca na stal korozyjnie. Warstwę ochronną stanowi cynk nakładany ogniowo lub elektrolitycznie. Możliwe jest też przygotowanie elementów ze stali węglowej o parametrach uzgodnionych z wytwórcą okien.
Blacha zaś musi mieć odpowiednie parametry, które są różne i zależne m.in. od systemu profili z PCW oraz planowanej wielkości konstrukcji okiennej. Wzmocnienia mają kształt otwartego profilu w kształcie niepełnej litery C, uzyskiwanego dzięki technologii gięcia na zimno. Kształtem i grubością muszą odpowiadać zaleceniom sytemu profilowego, przy czym w przypadku konstrukcji przeznaczonych do okien o szczególnie dużych rozmiarach usztywnienia często powinny być większe i grubsze.
Sztangi o długości najczęściej 6 lub 6,5 m są w fabryce okien docinane na potrzebną długość.
Montaż wzmocnień
Nie mniej istotny od jakości i obróbki stali przeznaczonej do wykonywania wzmocnień jest ich montaż. Kształtowniki zatem muszą wypełniać tworzywowe profile na całej długości i na całym obwodzie ramy okiennej oraz skrzydła. Nie są jednak łączone w narożach i nie mogą być łączone na długości. Muszą też być odpowiednio przymocowane do ram
Najpopularniejszym i jednocześnie – można powiedzieć – tradycyjnym sposobem jest wkładanie dociętych wzmocnień ręcznie do profili z PCW, a następnie skręcanie ich z profilem. Przy tym rozstaw wkrętów jest zależny od systemu, ale też barwy kształtowników. Tak więc w białych mocowania są rozmieszczone co ok. 30 – 50 cm, zaś w kolorowych gęściej: co 25 – 35 cm. Wiąże się to z silniejszym nagrzewaniem takich profili promieniami słonecznymi, a co za tym idzie, większą podatnością na odkształcenia.
Materiały termoizolacyjne
Wraz z dążeniem do konstruowania coraz cieplejszych profili opracowano rozwiązania, w których wykorzystuje się sztywne materiały termoizolacyjne. Często jednak nadal stal stanowi w nich przynajmniej przekładkę usztywniającą. W jednym z dostępnych na rynku rozwiązań przestrzeń między kształtownikami z tego metalu wypełniona jest pianą poliuretanową, a elementem łączącym jest rozpórka z kompozytu poliestrowo-szklanego. Warto też zauważyć, że są systemy, w których wzmocnienia stalowe zastąpiono aluminiowymi, jako że ten metal w mniejszym stopniu powoduje utratę ciepła.
Okazało się też zresztą, że dzięki zastosowaniu odpowiednich tworzyw, takich jak kompozyty poliestrowo-szklane wypełnione pianką poliuretanową, stal można całkowicie wyeliminować. Wzmocnienia takie wpływają również na zmniejszenie ciężaru wypełnionych nimi profili o około 35 proc. w porównaniu do tych z kształtownikami stalowymi. Co więcej, oprócz zwiększenia statyki profili poprawiają ich sprężystość i izolacyjność cieplną. Wypełniają one nie tylko komorę tradycyjnie przeznaczoną na wzmocnienie, ale też sąsiednie, tworząc ciąg ocieplenia.
Wpływ na ciepłochronność
Na razie jeszcze wzmocnienia o cechach termoizolacyjnych nie wyparły stalowych. Prawdą jest jednak, że przygotowane w ten sposób profile mogą być równie sztywne, ale jednocześnie mniejsze. Stal bowiem wpływa niekorzystnie na współczynnik izolacyjności cieplnej ramy Uf. Przykładowo więc, o ile profil wypełniony tym materiałem ma 6 lub 7 komór, to ten o takiej samej izolacyjności, ale ze wzmocnieniem termicznym może mieć tylko 5 komór, jeśli są one wypełnione np. kształtownikiem poliestrowo-szklanym z pianką poliuretanową w środku. To jest oczywiście tylko przykład, ale obrazuje zależność wzmocnienia od ciepłochronności profilu z PCW.
Hanna Czerska