Mocowanie okien i drzwi zewnętrznych musi przenosić wszystkie siły działające na element konstrukcyjny w sposób bezpieczny na ścianę nośną i fundament.
Zgodnie z aktualnym stanem techniki nie jest możliwe mocowanie okien i drzwi zewnętrznych za pomocą pianek lub klejów. Musi być wykonane mechanicznie z zastosowaniem podstawowych zasad:
- W otworach powinno być zapewnione mocowanie mechaniczne ze wszystkich czterech stron za pomocą odpowiednich łączników.
- W przypadku skrzynek roletowych górny element konstrukcyjny ramy, który nie może być zamocowany mechanicznie, musi być tak zwymiarowany, aby był samonośny pod względem konstrukcyjnym i odpowiednio zamocowany po bokach. To samo dotyczy okien w poziomych i pionowych otworach.
- W zależności od systemu mocowania konieczne może być zastosowanie odpowiednich podkładek podporowych i bloczków dystansowych lub wsporników mocujących do montażu okien, wystających przed konstrukcję ściany nośnej.
- Zachowanie odległości pomiędzy punktami mocowania oraz odległości od naroży wewnętrznych.
Stale rosnące wymagania termiczne stawiane przegrodzie zewnętrznej budynku zmieniają warunki montażu. Duże ciężary elementów okien i drzwi, niska wytrzymałość przylegającej ściany zewnętrznej oraz pozycje montażowe poza konstrukcją ściany nośnej to sytuacje spotykane coraz częściej. Dlatego w trakcie planowania produkcji i montażu konieczne jest dokładniejsze oszacowanie działających sił, ukierunkowany dobór elementów złącznych przeznaczonych do danego zastosowania oraz zaplanowanie rozmieszczenia i liczby punktów mocowania.
Podczas projektowania należy wziąć pod uwagę poniższe czynniki:
1. Ściana zewnętrzna. Jakie obciążenie od zamocowanego okna może wytrzymać? Czy konieczne są specjalne elementy mocujące dostosowane do materiału ściany?
2. Budowa okna/drzwi. Wielkość i podział, części stałe i otwierane, masę całkowitą i masę skrzydła oraz rodzaj otwierania i format skrzydła (stosunek szerokości skrzydła do jego wysokości).
3. Sytuacja montażowa. Czy planowana pozycja montażowa znajduje się w szczelinie, w jednej płaszczyźnie z krawędzią ściany, czy przed konstrukcją ściany nośnej z ramą montażową lub bez ramy?
4. Rodzaj mocowania. W zależności od wybranego typu mocowania, np. za pomocą ramy montażowej, kotwy ściennej lub konsoli kątowej, występują różne naprężenia krytyczne i nośności elementów złącznych, np. narażenie na ugięcie, naprężenia poprzeczne (ścinanie) lub wyrywanie.
Przy montażu w ościeżu siły działające w płaszczyźnie okna zostają przeniesione poprzez klocki podporowe. Natomiast w przypadku montażu przed murem służą do tego konsole mocujące.
Klocki podporowe należy umieszczać u dołu w sąsiedztwie narożników ościeżnicy, poniżej słupków i po bokach. W przypadku drzwi balkonowych od szerokości skrzydła 1 metra, dodatkowo na środku pod dolną ościeżnicą. Klocki muszą być dostatecznie odporne na ściskanie, mieć trwale stabilny kształt oraz niską przewodność cieplną. Sprawdziły się do tego celu tworzywa sztuczne i twarde drewno.
Obciążenia prostopadłe do płaszczyzny okna, jak parcie i ssanie wiatru czy siły działające podczas użytkowania przenoszone są na mocowanie na obwodzie, np. kołki na czterech bokach.
W przypadku montażu w warstwie ocieplenia służą do tego metalowe wsporniki lub ramy zamontowane w ścianie nośnej.
Należy przestrzegać wymagań odnośnie odległości pomiędzy punktami mocowania:
Okno aluminiowe i drewniane – maksymalnie 800 mm.
Okno PCW – maksymalnie 700 mm.
Odległość od wewnętrznego narożnika ościeżnicy lub od profilu wewnętrznego słupka i rygla 100-150 mm.
Przy montażu wykraczającym poza standard zaleca się wykonanie obliczeń statycznych mocowania. Służyć mogą do tego tabele i wzory zamieszczone w Wytycznych RAL. Na ich podstawie można w konkretnych przypadkach określić wymagane położenie punktów przenoszących obciążenie, liczbę punktów mocowania oraz dobrać odpowiednie łączniki.